گرفتار «مسخره بازي» هستيم

نمايندگان ايران فصل جديد ليگ قهرمانان آسيا را به بدترين شكل ممكن شروع كردند؛ يك شكست سنگين براي استقلال و دو تساوي نااميدكننده خانگي براي پرسپوليس و ذوب آهن. با اين وجود آنچه آزاردهنده تر به نظر مي رسد، گرفتاري عميق بدنه فوتبال ايران در دغدغه هاي سخيف، فرعي و غيرضروري است. نيم نگاهي به كنش ها و حاشيه هاي اين چند روز، به وضوح نشان مي دهد تمركز نمايندگان ايران بيشتر از آنكه روي مسايل مهم و به درد بخور باشد، معطوف به هجوياتي است كه به هيچ كاري نمي آيد.

استقلال را ببينيد؛ پنج سال است دارد هوادارانش را دق مي دهد، در اين مدت به اندازه پنج تيم كامل فوتبال خريد گرانقيمت داشته، هميشه صداي اعتراضش بلند بوده، اما هر زمان وقت عمل رسيده، همان كابوس هاي هميشگي را تكرار كرده است. پارسال هزار بار گفتند اگر شفر زودتر آمده بود آبي ها چنين و چنان مي كردند، اما اين تيم با مربي آلماني ظرف شش ماه دو باخت سنگين سه گله برابر السد و الدحيل را تجربه كرد تا روشن شود موضوع به اين سادگي ها هم نيست. البته جاي نگراني نيست؛ چون كاپيتان اين تيم به جاي تمركز روي كارش، ترجيح مي دهد براي مسوولان فدراسيون خط و نشان بكشد. بقيه رفقا هم مچ حسن زاده را در مورد استفاده زشتش از عبارت «بچه شهرستاني» مي گيرند و تا لحظه ورود به زمين در تلگرام و اينستاگرام جولان مي دهند. حالا سرتان سلامت اگر سه تا خورديد، مهم اين است كه پشت وريا در آمديد و رييس كميته انضباطي را چزانديد. جناب مهدي رحمتي كه فوق تخصص شكست هاي سنگين است و از 6 گل العين تا 4 گل پرسپوليس و 3 گل السد و الدحيل را ديده، در 38 سالگي هنوز نمي داند كه بايد آرامش تيمش را تضمين كند، نه آنكه شب بازي به اين مهمي، آن جار و جنجال كاذب را راه بيندازد. وقتي بزرگتر تيم اينقدر «پياده» است، از بقيه چه انتظاري مي توان داشت؟

پرسپوليس را ببينيد؛ 45 دقيقه برابر پاختاكور در خواب مطلق بوده و دو امتياز كليدي را كف زمين آزادي جا گذاشته، بعد جلال حسيني در ميكس زون دوباره همان حرف هاي عجيب و غريب هميشگي را به زبان آورده؛ دوباره همان طلبكاري مجهول، دوباره گير دادن به زمين و زمان... حتي تيفوسي هاي جايگاه 36 هم از اين همه عصيانگري كلامي كاپيتان به ستوه آمده اند. كاش حداقل مي فهميديم جلال چه مي گويد و منظورش به كيست. به چي اعتراض داري برادر؟ بايد براي شما و تيمت چه مي كردند كه نكردند؟ قرمزها خوب بازي نمي كنند، اما همه مشكل محسن خليلي اين است كه چرا شبكه سه به جاي عبارت پرسپوليس ايران، از پرسپوليس تهران استفاده كرده! اين ادامه همان بازي مضحكي است كه پيش تر ذوب آهن و استقلال شروعش كرده بودند. حالا انگار به ساحت قدسي اين تيم ها توهين مي شود اگر يك جايي يك برنامه در راديو يا تلويزيون، به اشتباه به يك شهر محدودشان كند. راستي كدام هوادار شهرستاني پرسپوليس ممكن است بعد از مشاهده پسوند «تهران» پشت نام اين تيم، از سرخپوشان دست بكشد و طرفدار تيم ديگري شود؟ آيا اين همه مسخره بازي كافي نيست؟

مدتهاست كه استقلال به هر ميدان مهمي مي رسد وا مي دهد، اما هواداران اين تيم با خودشان پرچم ژاپن به ورزشگاه مي آورند تا به رقيب سنتي طعنه بزنند. پرسپوليس در آسان ترين بازي مرحله گروهي پاختاكور را هم نمي برد، اما هوادارانش در فضاي مجازي باخت سه گله آبي ها را جشن مي گيرند. گرفتاري هاي ما اين است كه وريا غفوري خيابان هاي تهران را ياد گرفته يا نه، بين حقيقي و معاون استقلال چه گذشته و البته پليسي كه فرهاد مجيدي را جريمه كرده، چند تا قلب قرمز در اينستاگرامش گذاشته بود. تمام هوش و حواس مان پي گير انداختن ديگران در گوشه رينگ است، غافل از اينكه همه ما «قرباني» هستيم، فقط خبر نداريم. در اين شرايط طبيعي است كه جنگ ها براي ما بماند و جشن ها براي قطر و ژاپن. كاش يك روز ياد مي گرفتيم بابت خوشي هاي خودمان لبخند بزنيم، نه ناخوشي هاي رقيب.