یک «چند منظوره» مفید که نادیده گرفته می شود/ جای خالی ماهینی در صحنه های ملی

وریا غفوری و رامین رضاییان البته مدافعان راست بسیار خوبی هستند و مشخصه مشترک و مهم هر دو این است که در عین توانمند بودن در کارهای دفاعی، خوب به سمت جلو می روند و در پرورش بازی تهاجمی تیم های خویش نیز نقش بارزی دارند. آنها هم گلسازی می کنند و هم گاهی خودشان دروازه رقبا را می گشایند که تک گل سرنوشت ساز غفوری در شهرآورد چندی پیش تهران جدیدترین نمونه ای است که در این ارتباط به ذهن می آید. با این حال به نظر می رسد درخشش این دو بازیکن چالاک و پر قدرت و فنی در سال های اخیر و رویکرد مکرر کارلوس کی روش به آنها جای یک شایسته را در اردوی ملی تنگ کرده و از شمار بازی های ملی وی به حد محسوسی کاسته باشد و آن بازیکن کسی نیست به جز حسین ماهینی!

حسین ماهینی با جابه جایی های مداومش از پست تخصصی (دفاع راست) به سایر پست ها (دفاع وسط، دفاع چپ و هافبک وسط) کی روش را بیش از پیش مجاب به عدم دعوت خود کرده اما به چشم دیده ایم که این مربی پرتغالی بازیکنانی چند پستی و چند منظوره را بسیار می پسندد و روزبه چشمی از جدیدترین آنها است.

به علاوه کی روش اولین کسی بود که از ماهینی یک ملی پوش ساخت و وقتی او در ذوب آهن بازی می کرد، وی را به اردوهای ملی فراخواند و در بیش از 10 بازی ملی از او سود جست اما این پیش از کوچ اجباری ماهینی به ملوان به قصد گذراندن خدمت سربازی اش و سپس بازگشتش به جمع سرخ ها بود که برانکو ایوانکوویچ را در عین مصمم ساختن به استفاده از وی (به جای رامین رضاییان سفر کرده به ترکیه) به صرافت استفاده از وی در پست های دیگر نیز انداخت و اینچنین بود که کاپیتان دوم سرخ ها به جوکر آنان تبدیل شد و مردی که اگر سیدجلال نباشد دفاع وسط را اداره کند و هنگامی که ربیع خواه و مصلح نرسند در دفاع چپ قرار گیرد و زمانی که کمال کامیابی نیا بلنگد، به هافبک وسط کوچ کند.

دفاع چپ برتر آسیا!
موفقیت ماهینی در اکثر این کوچ ها به حدی بوده که «AFC» حتی وی را در ترکیب تیم منتخب نمادین فصل پیش لیگ قهرمانان آسیا در پست مدافع چپ قرار داد.

با این حال اگر بخواهیم در نگاهی دقیق به جامعیت لیگ و نگرشی به سراسر کشور، 4، 5 فوتبالیست زبده را بیابیم که در عین لیاقت برای پوشیدن پیراهن ملی از این نعمت دور مانده اند، ماهینی یکی از آنها و شاید هم سرآمد آنان است.

وی خوشفکر و فنی و در عین حال دونده و منظم و سختکوش است و شاید سانترهایش از سمت راست، به اندازه رضاییان گلساز نباشد اما موثر است و شاید در برخوردهای فیزیکی به غفوری نرسد اما در بازیخوانی و اداره محیط و منطقه سپرده شده به وی از این مدافع سابق نفت تهران و سپاهان اصفهان بهتر است.

عجیب است که...
او بازیکنی است که می تواند فلسفه و دکترین اجرا شده (اما اعلام نشده) کی روش در زمینه اولویت داشتن مردان چندمنظوره بر متخصصان یک پستی را عینیت بخشد و نماد مسلم و روشن آن باشد اما عجبا که در برنامه های فعلی کی روش جایی ندارد و او بیشتر با ماجراجویی های رضاییان و دلاوری های غفوری همسو و همراه است و این بی گمان یک ضایعه برای فوتبال ملی ما است که اگر از ماهینی پیشتر سود می جست، خوشبخت تر می شد.