یک امتیاز اصفهان؛ سرنوشت قهرمانی در دستان خود

پرسپولیس در پایان هفته بیست و ششم، با 55 امتیاز در صدر جدول قرار دارد. سرخ ها همچنان تنها تیمی هستند که میانگین امتیاز در سطح استاندارد قهرمانی را دارند و با این روند به سومین قهرمانی متوالی خود می رسند. تساوی مقابل ذوب آهن سبب شد تا آن ها به روند بی شکستی خود در سال 98 ادامه بدهند اما پس از سوت پایان اشکان خورشیدی، خیلی ها به برانکو ایوانکوویچ و تیمش معترض شدند که چرا نمایشی هجومی تر ارائه نکردند و به سه امتیاز بازی دست نیافتند.

در این میان عده ای از طرفداران پرسپولیس که البته تعدادشان هم زیاد نبود، با انتقاد از برانکو اعتقاد داشتند که حضور سروش رفیعی، امید عالیشاه و مهدی شریفی در نیمه دوم می توانست به روند هجومی تیم یاری دهد و باعث پیروزی شود اما به نظر می رسد این نظرها رابطه مستقیمی با واقعیتِ آن چه که در فولادشهر گذشت، ندارد.

باید دید که سرمربی تیم پرسپولیس کدام بازیکنان را جانشین سروش، شریفی و عالیشاه کرده است. برانکو در این بازی ترجیح داد که به عناصر دونده، سرعتی و تکنیکی بازی دهد. مهره هایی که نحوه عبور از یار مستقیم برایشان اهمیتی ندارد و تنها با سرعت بالای خود، از بازیکن حریف گذر می کنند؛ ترابی، نعمتی و بشار. از طرف دیگر، به نظر می رسد منتقدانی که روز گذشته خواهان بازی مهره های نیمکت نشین بودند، هفته گذشته از نمایش -نسبتا- ضعیف شریفی گله داشتند و همچنین در ابتدای بازی پرسپولیس و سایپا، انتقادهایی را به فیکس بازی دادن سروش انجام می دادند. شاید دیگر لازم نباشد تک تک، به اعتراض آن ها به نحوه بازی عالیشاه از ابتدای فصل اشاره شود.

این سه بازیکنانی هستند که همچنین به فرآیند دفاعی نیز یاری می رسانند اما چرا برانکو تلاش داشت تا علاوه بر تدارک برای حمله، به اصطلاح هوای خط دفاعی را هم نگه دارد و بیخیال زمین خودی نشود؟ به نظر می رسد برانکو به تشابه این مسابقه به دیدار لیگ پانزدهم در مقابل نفت پی برده بود و نمی خواست با خالی کردن زمین خودی و انجام حملات بی مهابا و پردامنه، زمینه ساز ضد حملات تیم حریف شود. تیمی که با علیرضا منصوریان در این زمینه تخصص دارد و در بازی دیروز هم می خواست از این حربه استفاده کند.

سه سال قبل در بازی پرسپولیس و نفت تهران، سرخ ها با کسب یک امتیاز راه قهرمانی و صدرنشینی را هموار می کردند اما برابر تیم سرسخت نفت، برای برد (به هر قیمتی) به زمین رفتند و در نهایت نتیجه آن را هم همه دیدند. البته شاید خیلی ها برای تاکتیک برانکو نام «ترس» را انتخاب کنند اما آن چه برای پروفسور پرسپولیسی ها اهمیت دارد، کسب یک امتیاز از دیدار خارج از خانه است. نتیجه ای که باعث شد تا قرمزها در آستانه دیدار خانگی مقابل سپاهان، حداقل 3 امتیاز از مهم ترین رقیب خود بیشتر داشته باشند و سرنوشت قهرمانی را در دست بگیرند.

اما نکته مهم و قابل توجه این است که تاکتیک برانکو و نتیجه تساوی بدون گل مقابل ذوب آهن، تا جایی قابل دفاع است که او در بازی با سپاهان برای پیروزی به زمین برود (هرچند که مقابل ذوب آهن هم شانس برد داشت). همچنین سرخ ها فارغ از دیدارهای خود باید امیدوار باشند پیکان و ذوب آهن، برابر تراکتور دست به کاری بزرگ زده و این تیم را متوقف کنند. اگر تراکتور هر دو بازی خود را با برد پشت سر نگذارد، بی تردید پرسپولیس می تواند با کسب 3 امتیاز دیدار با سپاهان، عملیات خود برای هت تریک قهرمانی را تا حد زیادی با موفقیت جلو ببرد.