10 جام پرسپولیس/ با تو ستاره می شوم

جام اول را آلن راجرز به پرسپولیس هدیه داد. بالاتر از هشت تاج.

تاج تهران بود با تاج نوشهر، رشت، گناباد، مسجدسلیمان، سنندج، اهواز، کهکیلویه. پس از تعلیق و انحلال شاهین و دارایی، تاج هشت ضلعی از سراسر ایران به فرماندهی سپهبد خسروانی، مقهور سرخ های نو رسیده شود. راجرز، مبتکر ٤٣٣ درایران. سه تای جلو: مثلث رویایی حسین کلانی، همایون بهزادی و صفر ایرانپاک.

پرسپولیس قهرمان، آماده میزبانی جام باشگاههای آسیا می شد اما به خاطر لغو مسابقات، فرصت افتخارآفرینی در آسیا به سادگی از دست رفت.

جام دوم، باز راجرز و این بار بدون شکست. بهترین پرسپولیس تاریخ، فاتح نخستین دوره جام تخت جمشید. مسابقاتی که شش ماهه به پایان رسید و شامل شش گل تاریخی سرخپوشان در ششمین ماه سال بود.

پرسپولیس از  دی ٥٠ تا خرداد ٥٣ به مدت ٨٦٥ روز در لیگ بدون شکست ماند. رکوردی برقرار در تاریخ فوتبال ایران که در آسیا هم تا ٢١ سال پایدار بود.

جام سوم سال ٥٤. پرسپولیس نایب قهرمانی پارسال را با بیوک وطنخواه ٣٣ ساله جبران کرد. جوانترین سرمربی قهرمان در تاریخ لیگ های سراسری ایران.

هما جدی ترین رقیب بود اما ناصر نورایی هرچه گل زد، هواپیمایی ملی به «پارس شهر» نرسید. بهرام مودت دروازه بان پرسپولیس در دوره سوم جام تخت جمشید ٨٤٢ دقیقه گل نخورد تا رکوردی تاریخی به ثبت برساند.  

پرسپولیس بیست سال جام نگرفت اما «جام های گمشده از ٦٥ تا ٦٩» پرسپولیسِ اعجاب انگیز علی پروین - سلطان فوتبال ایران - در فوتبالی که لیگ سراسری نداشت را نباید نادیده انگاشت. پنج قهرمانی متوالی در جام باشگاه های تهران که مهم ترین لیگ کشور بود.

جام چهارم را سال ٧٤ استانکو گرفت، دومین خارجی بعد از راجرز که پرسپولیس را قهرمان کرد. برف ریخته بود روی پیست دوومیدانی، استانکو شال گردن قرمزش را در هوا چرخاند. برای هواداران، تصویرى عجیب و بی سابقه كه محال بود بدون پروین جامی را متصور شوند.

جام پنجم. سال ٧٥ و باز استانکو. باز بهمن دوم شد و رفت به بايگانى تاریخ. سرنوشت مشترک تمام تیم های ناگهانی و بی ریشه.

علی پروین و جام ششم. سال ١٣٧٨ بود و اختلاف ١٢ امتیازی با استقلال. تکرار رکورد بی شکستی توسط پرسپولیس با سرمربیگری پروین در ٤٣ بازی رسمی جام حذفی، لیگ کشور و جام باشگاههای آسیا.

در بردهای پی درپی هم پرسپولیس در فصل ۷۷ لیگ آزادگان با ۱۴ برد متوالی، رکورد ديگرى زد.پروین بازگشته بود و این یعنی قهرمانی.

سال ٧٩ شعار پروینِ بکن بائر. جام هفتم و اختلاف هفت امتیازی. پرسپولیس برای دومین سال پیاپی قهرمان شد تا سلطان و شاگردانش باز هم جام را بالای سر ببرند.

جام هشتم؛ اولین قهرمان لیگ تخت جمشید، اولین قهرمان لیگ برتر هم شد.  سال ٨١ بود و باز بالاتر از استقلال. آبی پوشان به رکورد نایب قهرمانی شان افزودند. این چهارمین جام بود در پنج دوره! آن یک دوره وسط هم  لیگ ٧٦ بود که پرسپولیس کنار کشید.

چون با ١٤ ملی پوش با توجه به اردوهای طولانی، با تقاضاى فدراسیون انصراف داد تا خود را فدای صعود تاریخی تیم ملی به جام جهانی ١٩٩٨ کند. پروین به رکورد سه قهرمانی در لیگ سراسری رسید. او سه جام حذفی گرفته و در زمان بازیگری نیز سه بار قهرمان لیگ شده. تیم را به قهرمانی آسیا رسانده و با احتساب جام های دهه شصت که لیگ سراسری نداشتیم، به عنوان بازیکن و مربی، سلطان جام دار تاریخ فوتبال ایران لقب گرفت.لقبی ابدی که هرگز کسی نزدیک آن هم نخواهد شد.

جام نهم سال ٨٧ با افشین امپراتور. تیمی که با کسر شش امتیاز قهرمان شد.

جام دهم. برانکو ایوانکوویچ دومین کروات و سومین خارجی که ارتش سرخ را به قهرمانی می رساند. با مدیریت طاهری که مهم ترین خصیصه اش، پرهیز از خودنمایی و حاشیه سازی، همچنین تزریق آرامش به تیم و نیمکتى است كه چندسال با مديران پیاپی از آرامش بی بهره بود و لطمه خورد.

یادی هم کنیم از زنده یاد علی عبده. نه خودش که در غربت درگذشت و نه هیچ یک از اعضای خاندان و خانواده اش، سهمی از تیم نبردند. مرحوم عبده از صفر شروع کرد و بنیانگذار باشگاهی شد که پرطرفدارترین تیم ایران است. پسران جسور عبده؛ دهمین جام را به تاریخ باشگاه هدیه کردند و حالا ستاره ای واقعی بالای لوگوی پرسپولیس به وسعت تاریخ ایران نقش می بندد.

آری با "پرسپولیس" ستاره شدیم و ستاره می شویم.