26 مهر 70؛ روزی که کلکسیون افتخارات پروین کامل شد

مهر ماه سال 1370 روزی بود که پرسپولیس با پیروزی در بازی برگشت فینال رقابت های جام در جام آسیا المحرق بحرین را شکست داد و مقام قهرمانی را از آن خود کرد.

در آن سال ها از هر کشور آسیایی قهرمان لیگ به رقابت های قهرمانی باشگاه های آسیا و و قهرمان حذفی به رقابت های جام در جام آسیا راه می یافت که بعدها این مسابقات در یکدیگر ادغام شده و تحت عنوان لیگ قهرمانان آسیا برگزار شد.

دیدار رفت پرسپولیس – المحرق 12 مهر ماه در منامه برگزار شده بود که دو تیم در آن مسابقه به تساوی بدون گل دست یافتند. در حالی که اکثر نفرات پرسپولیس یک هفته قبل از بازی برگشت در تهران مقابل الجزایر و در قالب تیم ملی به میدان رفته بودند، بازی پایانی دو هفته بعد، در تهران برگزار شد.

بیش از یکصد هزار تماشاگر مشتاق ورزشگاه آزادی را لبریز از جمعیت کرده بودند. هدایت تیم در اختیار علی پروین بود که چند ماه قبل از آن تیم ملی ایران را به قهرمانی بازی های آسیایی پکن رسانده بود. پروین آن روزها همزمان سرمربی تیم ملی ایران و پرسپولیس بود. یک هفته قبل از این مسابقه هم بازی برگشت مقابل الجزایر در جام بین قاره ای برگزار شده و تیم ملی در یک بازی فوق العاده زیبا و خاطره انگیز قهرمان آفریقا را شکست داده بود تا فقط یک قهرمانی باشگاهی در آسیا در ویترین افتخارات سلطان سرخ ها خالی باشد. در همان بازی برگشت با الجزایر محمد پنجعلی کاپیتان تیم ملی، پرسپولیس و منتخب آسیا از فوتبال ملی خداحافظی کرده اما با بازوبند کاپیتانی پرسپولیس مقابل المحرق به میدان رفت.

در ترکیب آن روز پرسپولیس 7 بازیکن حضور داشتند که در قهرمانی تیم ملی در بازی های آسیایی سهم داشتند. این 7 نفر عبارت بودند از؛ محمد پنجعلی، فرشاد پیوس، محمد حسن انصاری فرد، ناصر محمدخانی، مرتضی کرمانی مقام، مجتبی محرمی و محسن عاشوری. در کنار آنها سعید عزیزیان، مرتضی فنونی زاده، حسین عبدی و حمید درخشان - که دوباره به تیم برگشته بود- بازی می کردند. روی نیمکت هم وحید قلیچ، حسن شیرمحمدی، مصطفی قنبرپور، سعید نعیم آبادی و رحیم یوسفی حضور داشتند.

بازی در حالی آغاز شد که مجتبی محرمی در بازی مقابل الجزایر مصدوم شده بود. آن روز محرمی در دفاع راست بازی می کرد و محمد حسن انصاری فرد جناح چپ را در اختیار داشت اما محرمی در دقیقه 20، به دلیل تشدید آسیب دیدگی نتوانست بازی را ادامه بدهد و به این ترتیب سعید نعیم آبادی جای او را گرفت. دو تیم نیمه اول را بدون گل به پایان رساندند اما پرسپولیس که در نیمه دوم آمده بود تا کار را تمام کند در دقیقه 52 صاحب یک ضربه کاشته غیر مستقیم شد. کاشته زن اول پرسپولیس در آن روزها حمید درخشان بود اما این بار کار به عهده محمد حسن انصاری فرد گذاشته می شود که ضربات پای چپ سنگین و دقیقی داشت. کرمانی مقام و پیوس هم رفته بودند تا اگر توپ برگشت، کار را یکسره کنند. محمدخانی و عاشوری هم که از بهترین پاسورهای تاریخ فوتبال ایران به حساب می آمدند، پشت آنها منتظر ریباند بودند. درخشان توپ را قل داد و انصاری فرد هم آن ضربه تاریخی را زد. پرسپولیس با همین گل قهرمان آسیا شد در حالی که محمود سلطان دروازه بان المحرق اصلا نفهمید توپ چگونه درون دروازه اش جای گرفت.

متأسفانه این بازی هم مثل بازی تاریخی 16 شهریور 1352 که با زدن 6 گل در دربی همراه بود توسط تلویزیون ایران پخش نشد تا سال بعد بالاخره طلسم شکست و تلویزیون اقدام به پخش بازی کرد.

دلیل عدم پخش این بازی درج تبلیغات روی پیراهن پرسپولیس بود. پرسپولیس مانند بسیاری موارد دیگر در این ارتباط هم سدشکن بود. عباس انصاری فرد مدیر وقت باشگاه تاکید داشت که باید بحث اسپانسرینگ وارد فوتبال ایران شود و پرسپولیس از حق قانونی خود استفاده کند. «ایران یاسا» که شرکت تولیدی لاستیک دوچرخه و موتورسیکلت بود، اسپانسر پرسپولیس شد. ارزش قرارداد 5 میلیون تومان بود که بنابر اعلام مدیران وقت پرسپولیس تمام هزینه های تیم در جام در جام آسیا را پوشش می داد اما اختلاف مالی با صداوسیما بر سر این مساله باعث شد تا این بازی پخش نشود. هر چند آنچه در آن زمان مطرح شد این بود که درج تبلیغات روی لباس، با ارزش های انسانی در تضاد است اما مقاومت پرسپولیس در نهایت منجر به آن شد که چنین مباحثی وارد فوتبال ایران شود.

ماجرای این بازی به همین جا ختم نشد. مسوولان باشگاه برای جشن قهرمانی، مراسمی را در هتل اوین تدارک دیده بودند. قرار بود در این مراسم از سوی مسوولان وقت باشگاه و سازمان تربیت بدنی، اعلام شود که از آن پس نام «پرسپولیس» به تیم باز گردد اما در نهایت با توجه به بعضی توصیه ها، موضوع منتفی شد.