744 روز قهرمان ایران

پرسپولیس برانکو اولین قهرمانی اش را 14 اردیبهشت 96 به دست آورد و پنجشنبه برای سومین فصل متوالی قهرمان لیگ برتر شد. استمراری که نشانه عملکرد عالی مربی کروات و شاگردانش است. 744 روز قهرمان ایران تا امروز.

در هر عصری بازیکنانی هستند که همای سعادت روی شانه آنها می نشیند. مثل «بنجامین مندی» فرانسوی مدافع اغلب مصدوم منچسترسیتی! او در این سال فقط 22 بار بازی کرد ولی 6 جام به دست آورد. قهرمانی در جام جهانی با فرانسه، دو قهرمانی در جام اتحادیه، دو قهرمانی در لیگ برتر و قهرمانی در جام خیریه انگلیس! به عبارت دیگر او هر بار با سه بازی و نیم یک جام فتح کرده است!

در فوتبال ایران هواداران پرسپولیس و استقلال معتقد بودند که بازیکنانی مثل «ابراهیم میرزاپور، سیدمحمد علوی، جلال کاملی مفرد، ناجی بداوی و ستار زارع» پسران برانکو هستند. آنها را دوست دارد و همین دوست داشتن باعث شده تا روی بازیکنان با کیفیت قرمز و آبی چشم ببندد. او محافظه کارانه و ترسو بازی می کند و ...

روزی که «عادل فردوسی پور» بعد از بازی با آنگولا در جام جهانی 2006 گفت: «خداحافظ جام جهانی و شاید خداحافظ برانکو» کمتر کسی دلش برای او تنگ شد. مردی جدی و کم حرف بود که انگار وظیفه داشت پرحرفی های «بلاژویچ» را جبران کند.

گفتند به خاطر بدهی های مالیاتی فرار کرده و به ایران نیامده. در غیابش همه کاسه کوزه ها سر او شکست. گفتند او معلم بوده در حالی که برای «دانشگاه جام جهانی» باید «استاد» می بردیم. شایسته فوتبال ما نبود، برای شجاع بودن جگر نداشت... آن روزها حمله به برانکو شغل پاره وقت همه بود!
 
بازیکنان پرسپولیس از روی سکوی قهرمانی پایین آمدند و تونل افتخار درست کردند تا وقتی گوینده ورزشگاه اسم «برانکو ایوانکوویچ» را می خواند او را از میان تونل سرخی که ساخته اند گذر دهند. یک فاتح تمام عیار با رکوردهایی که بعید است به این زودی ها دست بخورد. مربی تیمی که در چهار سال اخیر پرسپولیسی ها را به هر آنچه که آرزویش را داشتند، رساند. هت تریک قهرمانی، حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا، پیروزی در 5 دربی، رفتن به مرحله نهایی جام حذفی و ... همان که می گفتند «جگر» ندارد حالا جام ها را درو می کند.

این روزها تحسین کردن او به شغل پاره وقت همه تبدیل شده است. حتی آنها که دوگانه کی روش-برانکو را ساختند و ناکامی تیم ملی را هم گردن او انداختند، هواداران تیم های رقیب که چشم دیدن قرمز شدن جام را نداشتند، دو آتشه هایی که تحسین دیگری را خیانت می دانند هم نمی توانند ثبات، آرامش و مدیریت فنی او را انکار کنند. یک شطرنج باز تمام عیار که هر اتهامی به او وارد کردند حتی دلالی در خرید «ماریو بودیمیر» اما وقتی داور بازی پاس جنوبی جم و پرسپولیس سوت پایان را زد، او بود که می خندید.

در میان اختلالات مختلف شخصیتی، اختلالی به نام «منفعل-تهاجمی» وجود دارد که در آن فرد منفعل عمل می کند اما همه را مورد حمله قرار می دهد. فرد پس از ناکامی به جای پذیرش شکست و تلاش برای یافتن کاستی ها و تقویت خود، به دیگران شک دارد، به آنها حمله می کند، دست به حسادت می زند، پرخاش می کند و برای کسب امتیاز راه حل را تخریب دیگران می داند. نمونه این افراد را در فوتبال و سیاست بسیار داریم.

برانکو اما بعد از هر شکست، بیشتر در خودش فرو می رود و با بینشی کامل تر برمی گردد و یک جام تازه را به ویترین افتخارات پرسپولیس اضافه می کند و نسلی از بازیکنان را مثل «بنجامین مندی» به افتخار می رساند که بدون او ممکن نبود جامی ببرند. حالا هواداران هر تیم آرزو می کنند که یک برانکو داشتند. حتی اگر به این آرزو اعتراف نکنند!