کار سخت اوسمار در یک تیم بیمار

شاید همین دو ماه پیش که فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران شروع شد، هیچ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد که فصل به نیمه نرسیده، شاهد تغییرات اساسی و بنیادین در پرسپولیس باشیم.

با این وجود چنین اتفاقی رخ داده و همه چیز در باشگاه در حال دگرگونی است. ابتدا رضا درویش، مدیرعامل سرخ‌ها که دو سال فریادهای اعتراضی هواداران را تحمل کرده بود به اجبار کنار رفت و بعد وحید‌ هاشمیان از سمت سرمربیگری قرمزها برکنار شد.

حالا اوسمار ویرا به عنوان سرمربی جدید به تهران بازگشته و بخش دیگری از تغییرات با نظر او اعمال می‌شود. از آن جمله است برکناری مهرداد خانبان، آنالیزور جنجالی و پرحاشیه تیم که اعلام خبر جدایی‌اش با استقبال گسترده هواداران همراه شد. البته که آنها به همین مقدار هم رضایت ندارند و خواهان دگرگونی‌های بیشتری هستند.

آنچه مسلم است اینکه پرسپولیس به عنوان موفق‌ترین تیم یک دهه اخیر فوتبال ایران، نیاز جدی به هوای تازه دارد و ساختار این تیم در بسیاری از موارد باید متحول شود. پرسپولیس در سال‌های کامیابی‌اش بی‌رحمانه «مصرف» شد و همه ارکان باشگاه از وظیفه «نوسازی» غافل شدند. جام‌های پیاپی مثلا طوری درویش را غره کرده بود که مدیرعامل پیشین سرخ‌ها حتی به جدایی مربیان موفق مثل همین اوسمار یا کوچ دسته‌جمعی ستاره‌ها هم واکنش نشان نمی‌داد و فکر می‌کرد پرسپولیس تحت هر شرایطی قهرمان خواهد شد.

از حیث جوانگرایی هم طی این مدت چیزی در تیم کاشته نشد که حالا وقت برداشتش باشد. امروز مدافعان میانی نام آشنای پرسپولیس دچار نزول شده‌اند. کنعانی‌زادگان امسال را هم مثل پارسال بد شروع کرده، مرتضی پورعلی‌گنجی هم کیفیتی داشته که وقتی ابرقویی تازه‌وارد به جای او بازی می‌کند، کسی معترض نمی‌شود. مدافعان کناری بسیار معمولی هستند. در خط میانی وضعیت طوری است که نصف هواداران خواهان جدایی سروش رفیعی هستند، اما آن نصفه دیگر می‌پرسند سروش برود که چه کسی بازی کند؟

به زعم آنها، این بازیکن ۳۵ ساله تازه از معدود ‌هافبک‌های پا به توپ تیم است، وگرنه بقیه که در همین حد هم کارآیی ندارند! در پست وینگر با وجود بازیکنان پرشماری که جذب شده، هنوز در مسابقه‌ای مثل بازی با تراکتور شاهد حضور فرشاد احمدزاده هستیم که عملا کار مثبتی انجام نمی‌دهد. پس از این دیدار، فیلم کوتاهی از عملکرد بسیار ضعیف احمدزاده در فضای مجازی دست به دست می‌شد. تازه فرشاد از نظر سنی هم شرایط جالبی ندارد و ۳۳ ساله است، مثل امید عالیشاه ۳۴ ساله. در خط حمله هم یک علی علیپور باقی مانده که از نخستین بازی او برای پرسپولیس، ۱۱ سال می‌گذرد.

حقیقت آن است که پرسپولیس امروز بیشتر از مربی، به یک معمار نیاز دارد؛ به کسی که بکوبد و بی‌محابا از نو بسازد. تیم آشکارا محتاج بازیکنان جوان و آینده‌دار است. در این سال‌ها هر بازیکنی که از این دست جذب شده هم بیشتر جنبه تزیینی و «فهرست پر کن» داشته.

در این تابستان دو بازیکن جوان به نام‌های مجتبی فخریان و محمدحسین صادقی جذب شدند که کادرفنی قبلی از همان‌ها هم درست و حسابی استفاده نمی‌کرد. حالا اوسمار ویرا در چنین بزنگاهی هدایت پرسپولیس را به دست گرفته و باید دید می‌تواند نقشی شبیه برانکو ایوانکوویچ در سال ۹۴ داشته باشد یا نه. برانکو در آن سال به معنای واقعی کلمه پرسپولیس را از نو ساخت و حتی میراث موفقی برای جانشینان خود باقی گذاشت؛ آیا اوسمار از پس این ماموریت تاریخی برمی‌آید؟